Onlangs las ik een intrigerend artikel in Scientific American. Als coach en trainer ken ik uiteraard de leerstijlen van Kolb. En integreer ik verschillende werkvormen om inhoud te presenteren (voorlezen, zelf lezen, …) want ik kreeg al vroeg te horen dat ‘iedereen verschilt en leert op een andere manier’. En dus steekt menig bevlogen trainer tijd en energie in het aanpassen van zijn training aan ‘leerstijlen’.
Maar, is dit zinnig? Heeft dit effect? En is het misschien zelfs efficienter om ons op andere dingen te concentreren?
Vanuit het leerstijlen-adagio zijn 71 verschillende hypothese & testen geformuleerd. Herriner u vb de Kolb vragenlijst en de bijhorende testresultaten. De 13 meest populaire zijn in 2004 getest door Frank Cofield. Slechts 2 ervan voldoen aan wetenschappelijke criteria voor betrouwbaarheid en validiteit (maw meet ik wat ik pretendeer te meten en zijn die resultaten betrouwbaar)?
Los van hoe goed ze iets meten, is het de vraag nog of er wel zoiets bestaat als een leerstijl. Reflecteert de leerstijl misschien eerder iemands intelligentie of persoonlijkheid? En dus : loont het de moeite om mijn training aan te passen aan leerstijlen of moet ik me op iets anders concentreren?
Eigenlijk zou alleen volgende opzet uitsluitsel kunnen brengen :
- ik meet de leerstijlen van de deelnemers
- ik deel deelnemers in groepen in, al naar gelang hun leerstijl
- ik geef dezelfde training aan 2 soorten groepen ; bij groep 1 kom ik tegemoet aan hun leerstijl en bij groep 2 geef ik de info op net de tegenovergestelde manier
- Als de hypothese klopt, zou groep 1 significant beter moeten leren dan groep 2
Pashler et al (2008) concluderen dat er nog geen evidentie is voor leerstijlen. En tot hier toe ben ik er ook nog geen tegengekomen.
Ik volg het op!
